28 Ikona koje će se od 19. avgusta nalaziti u novoizgrađenoj Crkvi Vaznesenja Gospodnjeg u Popučkama izložene su od sinoć u galeriji Narodnog muzeja. Ikone je u proteklih pet ipo meseci radio valjevski ikonopisac Milorad Paramentić sa saradnicom Milicom Alagić.
– Ikone koje večeras gledamo otkrivaju nam da se Bog može poznati lepotom, lepotom mira i svetlosti, lepotom sa one strane smrti, lepotom Vaskrsenja, rekao je na otvaranju protojerej-stavrofor arijerejski namesnik Ljubisav Adžić. Ovom izložbenom postavkom ikonostasa hrama Vaskrsenja Gospodnjeg u Popučkama naš valjevac, daroviti ikonopisac Milorad Mića Paramentić i njegova darovita učenica milica Alagić kroz ove ikone projavljuju istorijsku datost života Hristovog na zemlji. Lice Sv. Tojice je u stvari ikonopiščevo viđenje vere koja se ispoveda. Ikone su rađene u tradicionalnom vizantijskom stilu ikonopisa koji se odlikuje tananim ukusom i prefinjenošću. Ovakav rad zahteva samožrtvu i podvig pretpostavljajući čistotu srca i duše samih umetnika.
Ikone će u crkvi biti postavljene u redove. U donjem redu je prestonih 6 ikona i u sredini su carske dveri. U drugom redu je Isus hristos, Bogorodica i Sv. Jovan Krstitelj i po 6 apostola sa jedne i druge strane. U trećem redu su Velika Sv. Trojca i na kraju je Raspeće sa medaljonima. Na Preobraženje 19. avgusta u crkvi će duborezac Rade Marić postaviti prvi red ikona kada će se u Crkvi Vaznesenja Gospodnjeg najverovatnije održati i prva liturgija.
Ikona je sveta slika koja ima prvenstveno bogoslužbenu funkciju. Ona jeste proizvod umetnosti, ali je pre svega njena uloga da poveže onostrano, sa našim svetom. Neki nazivaju ikone i freske prozorima kroz koje stanovnici carstva nebeskog gledaju naš svet, prozorima koji nam pomažu da se sretnemo sa njima. Celivanje osvecenih ikona u crkvama ili u hrišcanskim domovima ne znaci obožavanje materijalnih simbola, vec je upuceno prvoliku koji je na njima predstavljen, prema kome su usmerene naše molitve. Ikone na tajanstveni nacin cine zaista prisutnim one koje predstavljaju.
Da bi bila prihvacena u svojoj bogoslužbenoj ulozi, ikona se u crkvi osvecuje, ali i sam cin slikanja ikone vec je liturgijski cin. Zato se od ikonopisca ocekuje da bude uronjen u život Crkve, da se molitvom priprema za slikanje svete slike i da uopšte živi hrišcanskim životom. On treba da bude što cistiji posrednik koji omogucava da se sveti likovi sami objave zajednici i s njom se sjedinjuju.
što cistiji posrednik koji omogucava da se sveti likovi sami objave zajednici i s njom se sjedinjuju.
@@@
