Medjunarodni praznik rada, 1. maj, obeležava se širom sveta, u znak sećanja na dan kada je 1886. godine oko 40.000 čikaških radnika stupilo u štrajk tražeći bolje uslove rada. Demonstracije je krvavo ugušila policija, a tri godine kasnije predstavnici radnika iz celog sveta na svom kongresu u Parizu (II Kongres Internacionale) odlučili su da će se svake godine za uspomenu na taj dan slaviti 01. maj kao praznik svoje borbe i solidarnosti.
Od tada su radnici svakog prvog u ovom mesecu organizovali priredbe, zborove, demonstracije i izlazili na ulice sa svojim zahtevima da im se poboljšaju uslovi života. Toga dana nisu hteli da idu na posao nego su štrajkom slavili svoj praznik noseći ulicama crvene zastave s natpisom “PROLETERI SVIH ZEMALJA UJEDINITE SE” i parole što je često dovodilo do sukoba s policijom.
U ovogodišnjem prvomajskom proglasu Saveza samostaslnih sindikata Srbije, pored ostalog, stoji da nema razloga da se ovaj praznik proslavlja u veselom raspoloženju, jer se i dalje jedva sastavlja kraj s krajem. I dalje su osnovne brige posao, sindikalna prava i slobode, pristojan život od sopstvenog rada. Postignutim reformama, rezultatima dosadašnjeg toka tranzicije i privatizacije nismo zadovoljni i radnici su u velikoj meri obespravljeni.
Prema podacima Nacionalne službe za zapošljavanje ukupna nezaposlenost u Srbiji je 28%. Taj proicenat je nešto niži 19,5% prema podacima Republičkog statističkog zavoda, koji koristi drugu metodologiju. Prema njihovim podacima, u kategoriji mladih do 25 godina nezaposleno je 49,2%, a u kategoriji do 35 godina 25%.
Danas se 1. maj slavi širom svijeta, a kod nas, kao i u vecini zemalja, proglašen je državnim praznikom i osim simboličkog nema nikakvo drugo značenje.
