Crkvena opština Brankovina, Narodni muzej Valjevo i meštana sela Brankovine i sela koja gravitiraju brankovačkoj crkvi u sredu, 27. februara u 10 časova organizovaće svečanost povodom podizanju zastave Prote Mateje Nenadovića na jarbol na Brankovačkom visu.
Podizanje zastave je deo aktivnosti koju meštani Brankovine samoinicijativno sprovode sa ciljem da Brankovački vis, mesto od velikog značaja u savremenoj srpskoj istoriji, ne padne u zaborav.
Tokom leta 2012. godine oni su prvo raskrčili okolinu prilaz spomen obeležju podignutom 1954. godine posvećenom formiranju ustaničke vojske Valjevske nahije iz 1804. godine, a koje je bilo zaraslo u šumu i šikaru.
Tokom jeseni 2012. godine na raskrčenom platou pored spomenika podignuta je i jedna sobrašica, a pored nje, kao i na skretanju sa seoskog puta odakle se ide ka Brankovačkom visu, postavljene su i prve informativne table.
Ovih dana duž puta i šumskih staza postavljeni su putokazi, a kod spomenika i jarbol za zastavu.
27. februara 2013. godine na jarbol će biti podignuta replika zastave Prote Mateje Nenadovića, slična onoj oko koje su se na taj dan 1804. godine na istom mestu okupile prve ustaničke jedinice zapadne Srbije.
Opisujući okupljanje vojske Valjevske nahije na početku Prvog srpskog ustanka, a neposredno posle Seče knezova, Prota Mateja Nenadović je u svojim Memoarima zapisao: Odma odatle pošljem Živana iz Kutešice u Suvodanj Miliću Kediću, i pišem mu da kupi čete da tučemo Poreč Aliju u Valjevu. I tako sam isto knezu Nikoli Grboviću pisao. I pošljem u okolna sela Raoniću Arseniju u Loznicu, Živanu Petroviću u Kalenić, Živku Dabiću, zetu, u Jautinu. I sva ta sela, i još druga, dođu na Brankovački vis. Pošljem ja te se iznese iz Brankovinske crkve barjak, koji je bio od belog, crvenog i plavog muslina, sa tri krsta. Taj barjačić pobodemo među nas. To je bilo 15. februara 1804. leta. Sutradan eto ti počeše ljudi iz bližnjih sela sa oružjem dolaziti i svima je čislo milo i nakupi se 700 ljudi koje starih koje mladih.
Tih prvih 700 vojnika, okupljenih na Brankovačkom visu 27. februara (15. februara po julijanskom kalendaru) 1804. bili su jezgro buduće vojske zapadne Srbije, koja je nekoliko dana kasnije potukla Turke u bojevima kod Beljina i Svileuve i 20. marta oslobodila Valjevo, da bi potom krenula u susednu nahiju i oslobodila Šabac. Ta vojska je u narednim godinama oslobađala i Karanovac i Užice, držala pod kontrolom stalno nemiran front na Drini, učestvovala u Mišarskoj bici, u mnogim drugim bojevima, kao i u oslobađanju Smedereva, Beograda i drugih gradova.
