U godini jubileja stogodišnjice velikog rata koji je trajao 4 pune godine nakon svih balkanskih ratova u toku je izložba “Srbija I Braničevo u Velikom ratu 1914-1918”, čiji dolazak su organizovali potomci predaka koji su ratovali za slobodu Srbije i koji su prešli Albaniju organizovali su je studiozna izložba od 16 celina sa 270 originalnih dokumenata od kojih su mnoga prvi put objavljena i istražena i koja kao takva daju nove poglede na veliki rat čija su tumačenja inače razna.
Prvi deo izložbe se odnosi na Srbiju uvelikom ratu.
U tom smislu, Valjevo bi kao ideju moglo da ima pegavi tifus kada su se porodice od 30 zadrugara svodile na 2 čoveka, da je nestajalo po 11 sinova.
2018 se navršava stogodišnjica završetka velikog rata kada će i zvanični podaci o oslobođenju Valjeva biti objedinjeni u ovoj izložbi.
Ovaj deo istorije nije se završio bečkim valcerom već srpskim kolom i zastavom srpskog naroda. A tifus je nestao na svetog Gorgija- i o ovoj istoriji potrebno je govoriti da se ne zaboravi. Generacije treba da se ponose svojom istorijom.
kada su se austrougari povukli, valjevac Jovan Đorđević iz tešnjara je na dan Sv. Luke 1918 ušao u oslobođeno Valjevo.
Udruženje udruženje potomaka ratnika 1912-1920 ponovo je počelo da deluje 2015 godine.
izložbu “Srbija I Braničevo u Velikom ratu 1914-1918” su priredili međuopštinski istorijski arhiv iz Požarevca i vojni arhiv iz Bg, organizatori su Centar za kulturu Va i udruženjepotomaka ratnika 1912-1920 godina.
U godini kada se u Srbiji obeležava stogodišnjica I sv rata, otvoren je novi talas interesovanja za ovu značajnu istorijsku temu, kako u Srbiji tako i u regionu i u čitavoj Evropi. Rat koji je pre sto godina potresao stari kontinent, ostavio je dramatične posledice po Evropsku civilizaciju-milionske žrtve i materijalna razaranja-do tada nepoznata u evropskoj i svetskoj istoriji.
Danas se mnoga pitanja ponovo postavljaju. Najviše se stavovi sučeljavaju oko krivice za početak velikog rata, više u medijima nego u naučnoj javnosti koja ima ujedinjene stavove o odgovornosti i posledicama ovog rata.
Kraljevina Srbija je u ovom ratu u koji je ušla nevoljno i sa velikom mukom posle dva balkanska rata, pretrpela velike ljudske gubitke i materijalna razaranja od kojih se sasvim i u potpunosti nikada nije oporavila. Štaviše ratna pobeda 1918 pretvorena je u ispunjenje političkog cilja o ujedinjenju srpskog i ostalih južnoslovenskih narodaiz austrougarske u novu Jugoslovensku državu, u kojoj su političke i nacionalne tenzije dovele do decenija unutrašnjeg sukoba i ratova u kojima se Jugoslavija raspadala i rušila, obesmišljavajući tako srpske žrtve podnete za njeno stvaranje u vremenu velikog rata.
S tim u vezi, setiti se velikog rata, vinovnika i žrtava brojnih događaja koji su određivali smer kansije istorije, znači još jednom kritički preispitati znanje o ratnoj epohi, pokloniti se milionima sačuvanih istorijiskih dokumenata i istoriografskom nasleđu koje čine hiljade knjiga, uz poštovanje metoda istorijske i arhivističke nauke, ponuditi što pouzdanije tumačenje prošlosti.
Grupa autora iz istorijskog arhiva Požarevac, vojnog arhiva i instituta za savremenu istoriju Srbije, imali su skromnu nameru proisteklu iz želje da afirmacijom arhivskih dokumenata u Srbiji u vremenu I Sv. rata i naučnih rezultata srpske istoriografije, još jednom skrenu pažnju na pogubni uticaj političke revizije istorije.
Istraživački trud na odabiru arhivskih dokumenata iz fondova i zbirki vojnog arhiva, vojnog muzeja, istorijskog arhiva Požarevac i programskog arhiva RTS-a, imao je za cilj da se ponudi jednovremena priča o ratnim dešavanjima u Srbiji u prvom sv. ratu i njegovom odrazu na jednu manju sredinu kao što je Braničevo, posredstvom vizuelizacije ratnih događaja kroz prezentaciju do sada manje poznatih arhivskih fotografija, a još više arhivskih dokumenata koji su uglavnom bile nepoznati široj javnosti.
